Ik geef ze geen ongelijk. Aan spookhuizen heeft niemand wat. Crans-Montana is wat dat betreft inderdaad ook wel een mooi voorbeeld. Ook zo'n plaats waar ik al vaker op zoek ben geweest naar leuke accomodatie, waarvan ik weet dat-ie er is want ik heb de huizen zelf gezien, maar waar ik maar niet kan slagen.
Ik moet nu ook denken aan het Como-meer, waar ik afgelopen zomer was. Er zijn ook hele stukken van het meer waar je gewoon niet bij het water kan komen omdat er allemaal huizen aan het water staan. Ook hier in de zomervakantie bar weinig bewoond. Het is niet goed is als een handjevol mensen zich op die manier de strategisch aantrekkelijke plekken toe-eigent. Ik snap wel dat daar vandaag de dag voor wordt gewaakt.
Maar aan de andere kant ben ik ook niet voor een te rigoreuze verplichting. Als ik lees dat je dan eigenlijk niet eens zelf mag bepalen wat voor meubels er in het huis komen etc. Die Franse eenheidsworst, daar zit toch ook eigenlijk niemand op te wachten? Vroeger was het misschien aantrekkelijk om alles hetzelfde te hebben: in een catalogus hoefde je dan maar van één appartement een plaatje te zetten en kon je er 100 verhuren. Vandaag de dag hoeft dat niet meer: op het internet kan je elk afzonderlijk appartement verhuren. (Toen ik trouwens laatst in een Landal-park in Zeeland zat, was de inrichting van twee bungalows van hetzelfde type overigens compleet verschillend, dus kennelijk kan dat ook best.)