3 maanden cel voor tourskiër wegens dood door lawine.

  • Joep

    JW

    Uit niets blijkt dat ze dingen deden die verboden zijn.

    Dat doet er ook niet toe. Ook autorijden, bootje varen, sportklimmen etc. is niet verboden, toch kan je een ongeluk veroorzaken en daarvoor worden veroordeeld wegens dood (of letsel) door schuld.

    JW

    Wellicht hebben ze de situatie verkeerd ingeschat, en het gevaar onderschat. Daar lijkt het op.

    Maar dat is nu net waarover de rechter oordeelt. Kennelijk vindt de rechter dat de man de situatie verkeerd heeft ingeschat. En wel zo verkeerd dat hij dat had moeten vermijden en dat het hem te verwijten is.

    JW

    Maar om de man de schuld in de schoenen te schuiven omdat hij iets meer ervaring had, blijf ik triggy vinden. Misschien was de vrouw wel een veel betere skiester, of had ze vanwege haar kennis van het terrein of betere techniek op natte sneeuw wel de leiding van het tweetal ?

    Uit de informatie die ik uit de mediaberichten haal, heeft de rechter (nadat het onderzoek herhaaldelijk is aangehouden om nader experts te horen; hij is dus niet over een nacht ijs gegaan) vastgesteld dat de man meer ervaring had dan de vrouw. De vrouw was weliswaar vaak met hem meegeweest, maar hij had dus (kennelijk) wel de meeste ervaring en zij ging (zo vul ik het dan maar even in) altijd bij hém op sleeptouw. Uit het artikel op de site ORF blijkt dat de man ook bij de tocht bergopwaarts samen met iemand anders steeds de sneeuw heeft gecontroleerd: kennelijk was hij degene die dat deed en niet de vrouw. Hij zou ook gezegd hebben: ‘mijn vrouw heeft mij ook altijd vertrouwd’. Hieruit kan toch blijken hoe de verhoudingen liggen. Daarnaast heeft de rechter kennelijk als uitgangspunt genomen dat zij een gevaarlijke route hadden genomen; hij heeft die beslissing genomen. Tenslotte is het kennelijk een gegeven dat de man boven de vrouw skiede. Hij verklaart daar zelf over dat hij dat deed om haar te kunnen helpen als ze in de problemen kwam; wederom een aanwijzing dat zij in een zekere afhankelijkheidsrelatie tot hem stond.

    JW

    Dit soort afwegingen wordt al gauw subjectief, en in elk geval moeilijk te beoordelen.

    Tja, toch is dat wat rechters soms moeten doen. Je kunt nu eenmaal niet in iemand zijn hoofd kijken. Maar je kunt wel aan de hand van heel veel objectieve gegevens proberen om wat er in iemand omgaat te reconstrueren. Ook kun je proberen vast te stellen wat er in iemand zijn hoofd zou hebben moeten omgaan; wat je van iemand in een bepaalde situatie had mogen verwachten. De rechter heeft zich in dit geval door experts laten voorlichten.

    JW

    Boven alles vind ik het een gezamenlijke verantwoordelijkheid van de twee.

    Heel anders wordt het natuurlijk als één van de twee erkend berggids is, of op een andere manier duidelijk gekwalificeerd. Maar dat is hier niet aan de orde.

    Hoe weet jij dan dat dat niet aan de orde is? De rechter heeft op basis van zijn onderzoek kennelijk wel als uitgangspunt genomen dat de man over dusdanige ‘kwalificaties’ beschikte dat hij verantwoordelijk gehouden moet worden.

    Ik kan niet zeggen dat ik het eens ben met de uitspraak van de rechter, want ik ken de uitspraak niet, maar de argumenten die jij aanvoert om het er niet mee eens te zijn snijden eerlijk gezegd ook geen hout en kunnen deels op basis van wat ons wel bekend is weerlegd worden.

    Correct me if I'm wrong, maar ik meen toch een beetje “waar bemoeit die rechter zich mee” te proeven. Zoals gezegd ben ik zo op het eerste gezicht niet overtuigd dat dit de meest geschikte zaak is om over te procederen, maar ik verwacht toch meer zaken in de toekomst. Het wordt in Oostenrijk (en andere Alpenlanden) kennelijk nodig gevonden om grenzen te trekken. En overigens geldt dat, als ik goed ben geïnformeerd, in Oostenrijk het beginsel geldt dat elk vermoed strafbaar feit vervolgd MOET worden! Dus de ruimte om de zaak buiten de rechtbank te houden is wellicht minder groot.

    Dat ook de ultieme ‘voel-je-vrij-sport’ nu door autoriteiten wordt afgepaald is niet leuk. En dat het strafrecht steeds maar weer van stal wordt gesteld om ons allemaal de juiste richting in te duwen is ook niet leuk. Maar om te insinueren dat rechters hun werk niet goed doen, dat vind ik dan weer te makkelijk.

  • skiester

    Dan vind ik minimaal dat het vervolgen van deze man op willekeur berust. Want hoevaak gebeuren er geen ongelukken die best vermijdbaar waren geweest? Veel van die mensen komen nooit voor een rechter. Moet je als ouder terecht staan omdat je je kind op een trampoline hebt laten springen zonder veiligheidsnet en hij valt een gebroken rug? Moet je als routeplanner naast de bestuurder terecht staan als je hem of haar de verkeerde afslag naar een slechte wijk hebt genomen met als gevolg een overval? Ik noem maar een paar zijstraten. Moet je als man terecht staan omdat je vrouw die niet goed kan skien en het gebied niet kent mee gaat op de piste en je komt per ongeluk op de zwarte piste terecht waar zij zich te pletter valt, maar je had moeten weten dat je daar ergens boven links in plaats van rechtsaf had gemoeten?

    Iedereen weet of zou moeten weten dat offpiste niet 100% veilig is, er kan altijd wat gebeuren. Toch ging deze vrouw mee. Dat was haar eigen keuze.

  • Joep

    Ja, maar ook het oordeel dat de vervolgingsbeslissing op willekeur berust kan je pas vellen als je over voldoende informatie beschikt.

  • JW

    De rechterlijke uitspraak blijft wringen voor me:

    Voor de duidelijkheid antwoord en reactie nog even cursief erbij.

    > > JW: Uit niets blijkt dat ze dingen deden die

    > verboden zijn.

    >

    > JOEP: Dat doet er ook niet toe. Ook autorijden, bootje

    > varen, sportklimmen etc. is niet verboden, toch

    > kan je een ongeluk veroorzaken en daarvoor worden

    > veroordeeld wegens dood (of letsel) door schuld.

    Ik noemde dat ter inleiding. Om vast te stellen dat het hier om een volkomen legitieme activiteit ging.

    Voor (tamelijk) veel Nederlandse wintersporters heeft off piste al gauw iets van “dat zou verboden moeten worden”.

    > Wellicht hebben ze de situatie verkeerd ingeschat,

    > en het gevaar onderschat. Daar lijkt het op.

    > Maar dat is nu net waarover de rechter oordeelt.

    > Kennelijk vindt de rechter dat de man de situatie

    > verkeerd heeft ingeschat. En wel zo verkeerd dat

    > hij dat had moeten vermijden en dat het hem te

    > verwijten is.

    Op zijn minst een m.i. aanvechtbaar oordeel van de rechter.

    De man gold als “sehr erfahrener Skibergsteiger”

    Over de vrouw zegt de OAV: "Sie hatte mit ihrem Mann über Jahre schon viele Touren gemeinsam unternommen. Sie war also keine Anfängerin, für die man eine eigene Rechtsposition einnehmen könnte oder müsste. Diese Frau war zwar nicht so erfahren wie ihr Mann, hatte aber genug persönliches Wissen. Dazu gehört auch, dass man auf solchen Touren unbedingt ein Lawinen-Verschütteten-Suchgerät einschalten sollte, das so genannte LVS.

    De man is ook niet zo maar “een helling afgeskied”. Samen met een andere Tourskiër heeft hij de route op de klim naar boven helemaal verkend, en de sneeuw onderzocht. Een stuk wat hij gevaarlijk achtte werd vermeden. Op grond van zijn verkenning achtte hij de afdaling volkomen veilig. Dat was ook de reden dat de piepsen in de rugzak bleven.

    Foute besluiten ? : achteraf gezien “ja”. Maar verwijtbaar en strafbaar fout ? Dat is toch wat anders.

    (Ik heb toch heel wat keren op vakanties in de sneeuw skiërs op plaatsen zien skiën die mij onder de gegeven omstandigheden (lawinebericht etc.) onverantwoord leken. Zeker na een dik pak verse poeder duiken “dolgeworden” wintersporters overal af. Of volgen onervaren skiërs sporen van ervaren off piste-skiërs zonder zich bewust te zijn van de gevaren. Hoe veel off piste-ongelukken gebeuren er niet door verkeerde inschatting van de situatie ? En vooral: hoeveel meer keren was die inschatting beslist fout, maar loopt het toch goed af ?

    Als de rechter juist de verkeerde inschatting toetst, en die maatgevend voor straf acht, dan kunnen de gendarmes in het Alpengebied op sommige dagen veel mensen doorverwijzen naar de strafrechter. )

    >

    > Maar om de man de schuld in de schoenen te

    > schuiven omdat hij iets meer ervaring had, blijf

    > ik triggy vinden. Misschien was de vrouw wel een

    > veel betere skiester, of had ze vanwege haar

    > kennis van het terrein of betere techniek op natte

    > sneeuw wel de leiding van het tweetal ?

    >

    > Uit de informatie die ik uit de mediaberichten

    > haal, heeft de rechter (nadat het onderzoek

    > herhaaldelijk is aangehouden om nader experts te

    > horen; hij is dus niet over een nacht ijs gegaan)

    > vastgesteld dat de man meer ervaring had dan de

    > vrouw. De vrouw was weliswaar vaak met hem

    > meegeweest, maar hij had dus (kennelijk) wel de

    > meeste ervaring en zij ging (zo vul ik het dan

    > maar even in) altijd bij hém op sleeptouw. Uit

    > het artikel op de site ORF blijkt dat de man ook

    > bij de tocht bergopwaarts samen met iemand anders

    > steeds de sneeuw heeft gecontroleerd: kennelijk

    > was hij degene die dat deed en niet de vrouw. Hij

    > zou ook gezegd hebben: 'mijn vrouw heeft mij ook

    > altijd vertrouwd'. Hieruit kan toch blijken hoe de

    > verhoudingen liggen. Daarnaast heeft de rechter

    > kennelijk als uitgangspunt genomen dat zij een

    > gevaarlijke route hadden genomen; hij heeft die

    > beslissing genomen. Tenslotte is het kennelijk een

    > gegeven dat de man boven de vrouw skiede. Hij

    > verklaart daar zelf over dat hij dat deed om haar

    > te kunnen helpen als ze in de problemen kwam;

    > wederom een aanwijzing dat zij in een zekere

    > afhankelijkheidsrelatie tot hem stond.

    >

    Zie ook mijn reactie hierboven. “Een zekere afhankelijkheid”, ja.

    Dat de man, die er na de verkenning vanuit ging dat de sneeuw volkomen veilig was, boven de vrouw skiede, kan ik me voorstellen. Daardoor kon hij haar bij een eventuele val (er was veel verse sneeuw gevallen) bij een val gemakkelijk overeind helpen. Als je eerst moet terug klimmen….Maar dat ontslaat de vrouw niet van haar eigen verantwoordelijkheid.

    Lärcher (OAV) zegt daarover:

    - m.b.t. de pieps:

    “Erwachsene Personen haben auf gemeinsamer Tour zu gleichen Teilen die Verantwortung, dass sie die Notfallausrüstung in Betrieb nehmen - also auch die Frau im gegenständlichen Fall. Das kann man aus meiner Sicht nicht dem Mann allein zur Last legen”

    “Sie hatte mit ihrem Mann über Jahre schon viele Touren gemeinsam unternommen. Sie war also keine Anfängerin, für die man eine eigene Rechtsposition einnehmen könnte oder müsste. Diese Frau war zwar nicht so erfahren wie ihr Mann, hatte aber genug persönliches Wissen. Dazu gehört auch, dass man auf solchen Touren unbedingt ein Lawinen-Verschütteten-Suchgerät einschalten sollte, das so genannte LVS.”

    - en in het algemeen:

    Ich betone aber den Umstand, dass erwachsene Tourengeher im privaten Bereich, auch wenn sie unterschiedlich erfahren sind, jeweils in eigener Verantwortung auf Tour handeln und handeln müssen. Und Selbstverantwortung hat inhaltlich nichts oder wenig mit Erfahrung zu tun"

    En de Oostenrijkse Bergrettungsdienst:

    “Wenn Leute auf Skitour im freien Gelände unterwegs sind, sei jeder in erster Linie auch für sich selbst verantwortlich. Zu beurteilen, wer der Erfahrene ist, sei rechtlich sehr schwierig”,

    >

    > Dit soort afwegingen wordt al gauw subjectief, en

    > in elk geval moeilijk te beoordelen.

    >

    > Tja, toch is dat wat rechters soms moeten doen. Je

    > kunt nu eenmaal niet in iemand zijn hoofd kijken.

    > Maar je kunt wel aan de hand van heel veel

    > objectieve gegevens proberen om wat er in iemand

    > omgaat te reconstrueren. Ook kun je proberen vast

    > te stellen wat er in iemand zijn hoofd zou hebben

    > moeten omgaan; wat je van iemand in een bepaalde

    > situatie had mogen verwachten. De rechter heeft

    > zich in dit geval door experts laten voorlichten.

    Zowel de verdediging als de rechter heeft gebruik gemaakt van experts. Ik begrijp ook dat het vonnis nog niet definitief is, maar dat de zaak nog loopt, en alle kanten op kan. Maar op grond van de in het voorgaande aangehaalde citaten zie ik weinig reden mijn opvatting te wijzigen

    >

    > >

    > Boven alles vind ik het een gezamenlijke

    > verantwoordelijkheid van de twee.

    > Heel anders wordt het natuurlijk als één van de

    > twee erkend berggids is, of op een andere manier

    > duidelijk gekwalificeerd. Maar dat is hier niet

    > aan de orde.

    >

    > Hoe weet jij dan dat dat niet aan de orde is? De

    > rechter heeft op basis van zijn onderzoek

    > kennelijk wel als uitgangspunt genomen dat de man

    > over dusdanige ‘kwalificaties’ beschikte dat hij

    > verantwoordelijk gehouden moet worden.

    > > Ik kan niet zeggen dat ik het eens ben met de

    > uitspraak van de rechter, want ik ken de uitspraak

    > niet, maar de argumenten die jij aanvoert om het

    > er niet mee eens te zijn snijden eerlijk gezegd

    > ook geen hout en kunnen deels op basis van wat ons

    > wel bekend is weerlegd worden.

    >

    Als ik onder leiding van een erkende gids (UIAGM etc.) ski mag ik ervan uitgaan dat ik volledig op zijn oordeel kan afgaan. Daarvoor huur ik hem ook in. Als ik afwijk van de aanwijzingen die hij geeft, en ik krijg een ongeluk, is dat mijn eigen schuld (zie ook die Duitse zaak). Dat lijkt me logisch. Zou ik door zijn foute inschatting in een lawine terecht komen dan is dat zijn verantwoordelijkheid.

    Als een groepje of echtpaar op eigen houtje off piste gaat skiën is die verantwoordelijkheidsverdeling een stuk complexer. En staat m.i. voorop dat ieder vooral een eigen verantwoordelijkheid heeft. Zie ook de door mij opgevoerde citaten.

    (Vooral in de jaren ‘90 heb ik heel veel off piste geskied met een vast groepje. Geen idiote dingen, maar wel vaak genoeg op terrein dat bij slechte omstandigheden risico’s kon opleveren. De hele groep had ongeveer dezelfde ervaring. Van die groep was ik de onbenoemde leider. Mijn oordeel en inschatting van de situatie was altijd maatgevend. Gelukkig zijn we nooit in lawines beland, maar hoe risicomijdend je keuzes ook uitvallen, het is nooit een uit te sluiten risico. Ik probeer me nu de situatie voor te stellen hoe de verantwoordelijkheid zou liggen, als we zelf zo'n ongeval hadden beleefd. Ieder van de groep was zich volledig bewust van de objectieve gevaren. En gaat dan naar mijn mening in heel ver gaande mate voor eigen verantwoordelijkheid mee) .

    > Correct me if I'm wrong, maar ik meen toch een

    > beetje “waar bemoeit die rechter zich mee” te

    > proeven. Zoals gezegd ben ik zo op het eerste

    > gezicht niet overtuigd dat dit de meest geschikte

    > zaak is om over te procederen, maar ik verwacht

    > toch meer zaken in de toekomst. Het wordt in

    > Oostenrijk (en andere Alpenlanden) kennelijk nodig

    > gevonden om grenzen te trekken. En overigens geldt

    > dat, als ik goed ben geïnformeerd, in Oostenrijk

    > het beginsel geldt dat elk vermoed strafbaar feit

    > vervolgd MOET worden! Dus de ruimte om de zaak

    > buiten de rechtbank te houden is wellicht minder

    > groot.

    > > Dat ook de ultieme ‘voel-je-vrij-sport’ nu door

    > autoriteiten wordt afgepaald is niet leuk. En dat

    > het strafrecht steeds maar weer van stal wordt

    > gesteld om ons allemaal de juiste richting in te

    > duwen is ook niet leuk. Maar om te insinueren dat

    > rechters hun werk niet goed doen, dat vind ik dan

    > weer te makkelijk.

    Een rechter is niet heilig, een rechterlijke uitspraak ook niet.

    Er zijn genoeg rechterlijke uitspraken die achteraf niet juist blijken, of in hoger beroep onderuit gaan.

    Daarmee insinueer ik niet dat rechters hun werk niet goed doen.

    Ik zet wèl (op grond van wat er over bekend is) grote vraagtekens bij deze concrete rechterlijke uitspraak.

    Daarin ben ik (zie ook de citaten) niet de enige.

    En ik kan ook niet bedenken wat er mis aan is om een rechterlijke uitspraak aanvechtbaar te noemen.

    Temeer gezien de precedentscheppende werking van zo'n uitspraak.

    Overigens ben ik benieuwd of deze uitspraak uiteindelijk overeind blijft.

  • Joep

    Tuurlijk mag je een uitspraak van de rechter ter discussie stellen, maar dan wel op goede gronden. Je ziet, dat als je de moeite neemt een en ander te onderbouwen, je met een verhaal komt dat wel enigszins hout snijdt. Gisteren hield je het nog voor mogelijk dat de vrouw misschien meer ervaring had dan de man, dat zie ik nu toch niet meer terug :)

    Anderzijds blijf ik het wat moeizaam vinden om, enkel op basis van een paar krantenberichten en een interview (met een partijdig persoon!), een uitspraak van een rechter die zich door meerdere experts heeft laten voorlichten en daarnaast van alle ins en outs op de hoogte is, “op zijn minst aanvechtbaar”, “een uitspraak die blijft wringen” of “tricky” te noemen (ik neem aan dat je de kwalificatie “ze zijn een beetje gestoord daar in Oostenrijk” inmiddels niet meer voor je rekening zou willen nemen).

    Bovenstaand, lang verhaal komt voor mij nog steeds neer op het volgende: had hij een zorgplicht en, zo ja, heeft hij die zorgplecht dusdanig geschonden dat het hem in strafrechtelijke zin te verwijten is?

    En JW: ook als je een ‘onbenoemde leider’ bent, zal dit (als het er op aankomt) meewegen in de beoordeling (door een rechter) van je handelen! Ieder zijn verantwoordelijkheid: daar hoort dus ook bij dat als mensen jou een bepaalde verantwoordelijkheid toevertrouwen, en jij die kennelijk (ook onbenoemd) op je neemt, je de gevolgen daarvan kunt krijgen te dragen. Misschien achteraf best even slikken, maar ook jíj had dus in dat verdachtenbankje terecht kunnen komen. En achteraf is het altijd makkelijk praten. Juist als nooit duidelijk is afgesproken wie nu eigenlijk waarvoor verantwoordelijk is. Juist als iedereen naar elkaar gaat wijzen. “Ja maar jij nam toch altijd de leiding” vs. “Ja, maar dat betekent toch niet dat jullie moesten ophouden met nadenken!”.

    En daarom kan het soms nodig zijn dat de strafrechtelijke autoriteiten laten zien hoe je op je verantwoordelijkheden kan worden afgerekend. En of je nu offciële berggids bent of ‘onbenoemde leider’, dat zijn formele constateringen die bij de materiële beoordeling van de verhoudingen misschien helemaal niet meer zo'n grote rol spelen, like it or not!

    Nogmaals: of dit nu de juiste zaak is, ik weet het niet, maar dat het strafrecht zich ook tot dit soort zaken kan en zal uitstrekken is een gegeven. Ik ben persoonlijk ook voor een terughoudend gebruik van strafrecht en ben ook zeker een groot voorstander van autonomie van de mens. Maar juist bij die autonomie hoort uiteindelijk ook een correctiemechanisme.

    Het voorbeeld dat je zelf schetst geeft het al aan: onduidelijkheid over de vraag wie nu waarvoor verantwoordelijk was. Jouw oordeel was maatgevend, maar jíj vond wel dat iedereen zelf verantwoordelijkheid bleef dragen. Ga er maar aanstaan als het mis gaat. Dat had dus nooit zo ‘geregeld’ moeten zijn.

    Enfin: met jou ben ik ook zeer benieuwd hoe dit in evt. hoger beroep gaat uitvallen en nog steeds ook benieuwd naar het precieze vonnis en of daar uit blijkt waarom nu net deze zaak tot (a) vervolging en (b) veroordeling heeft geleid.

    Ik weiger te geloven dat een beroepsrechter het eerste de beste ski-ongeval heeft aangegrepen om de boel eens lekker op scherp te stellen.

  • JW

    De grotere verantwoordelijkheid op zich van “de onbenoemde leider” staat op zich voor mij niet ter discussie. En daar ben ik me ook altijd van bewust geweest bij de keuzes die ik maakte. Dat leidde er mede toe dat ik de risicogrens laag legde, bij twijfel (vrijwel) altijd “no go”.

    De vraag - voor mij - is vooral of je, als je weloverwogen en naar beste weten te werk gaat, en daarbij een foute keuze maakt, daarop strafrechterlijk moet worden aangesproken. En vooral waar dan de grens zou moeten liggen.

    Ieder haalt waarschijnlijk zijn eigen keuzes uit de paar artikelen die over deze zaak bekend zijn. Ook de OAV en de Bergrettungsdienst zie ik als deskundigen.

    Wat voor mij daarbij erg belangrijk was dat de man wel degelijk goed heeft nagedacht over de veiligheid. En het hele traject eerst bergopwaarts heeft verkend, wat mede de route bepaalde. En ik neem daarbij aan dat hij als local ook nog behoorlijk wist waarop hij moest letten.

    Dat hij op grond van zijn beoordeling daarna een verkeerd besluit nam, is duidelijk. Sneeuw laat zich niet altijd voorspellen, ook gekwalificeerde berggidsen komen soms in lawines terecht. De mogelijkheid van foute keuzes maken is inherent aan off piste skiën.

    Punt is ook dat het bij (objectief) foute inschattingen in verreweg de meeste gevallen toch goed afloopt.

    Er zijn naar mijn mening zó veel duidelijker situaties denkbaar waarbij veel minder zorgvuldig tewerk wordt gedaan dan die man deed. Maar waarbij de afloop minder ernstig is. In die zin zie ik dit toch een beetje in de trant van een soort proefproces. Als je hier de lat legt, dan zijn heel veel off piste-skiërs vervolgbaar.

    Ik denk ook, (maar dat weet ik niet zeker, en kan een vooroordeel zijn) dat Oostenrijk toch bij uitstek het land is waar je dit proces mocht verwachten. Vergeleken met met name Frankrijk heb ik het land nooit erg “öff piste- vriendelijk” gevonden.

    In elk geval ben ik, net als jou, benieuwd naar verdere gegevens over en de afloop van deze zaak.

  • Joep

    Als je weloverwogen en naar beste geweten handelt, ben je, in ieder geval in het Nederlandse strafrecht, toch niet altijd buiten schot. Met name in het verkeersrecht zijn er veel voorbeelden van mensen die bijvoorbeeld zeggen: ik heb echt goed uitgekeken voordat ik afsloeg en ik heb de tegenligger echt niet gezien. Als dan vastgesteld kon worden dat de tegenligger goed zichtbaar moet zijn geweest en bijvoorbeeld niet veel te hard reed, dan kan de rechter zeggen: u bent er in gemoede van overtuigd dat u goed heeft uitgekeken, maar dat heeft u kennelijk niet gedaan want u heeft de tegenligger, die u heeft moeten zien, niet gezien.

    Ik weet dat dat heel onbevredigend kan zijn. In die zin is deelnemen aan het verkeer ook het accepteren van een zekere risico-aansprakelijkheid. Het gaat dus niet alleen om de subjectieve beleving van iemand of hij naar beste geweten handelt, maar ook om het objectieve oordeel of iemand in die positie inderdaad juist heeft gehandeld. De objectieve vaststelling is dat iemand, als er een tegenligger komt aanrijden, niet zomaar kan afslaan, ook al is diens subjectieve beleving dat er geen tegenligger aankwam!

    Een en ander is natuurlijk ook naar andere situaties te vertalen.

    Ik denk dat we in de berichten in de media één heel belangrijk aspect missen: wat is het oordeel over de risico-inschatting die de man maakte. Als experts zeggen dat een ervaren skiër had moeten inzien dat ook deze vorm van afdalen onverantwoord was, dan kan ik begrijpen dat de man nu is veroordeeld. Hoe zeer de man ook kan betogen dat hij zijns inziens alles goed heeft gedaan, als naar objectieve maatstaven hij bepaalde zaken onjuist heeft ingeschat, kunnen dat omstandigheden zijn die uiteindelijk meewegen.

    Als de experts zeggen dat zij vinden dat de lawine in dit geval echt totaal niet te voorzien was geweest, dan vind ik het niet terecht dat hij is veroordeeld.

  • JW

    Dat oordeel van experts over de risico-inschatting van de man lijkt mij ook van belang.

    Maar het kan een verrekt moeilijke zaak zijn tot een goed afgewogen oordeel te komen.

    Met de kennis van achteraf is vrij duidelijk dat het niet kon.

    Maar dat moeten ze vergeten en uitgaan van het uitgangspunt, de start van de afdaling, en de daarbij geplande route. Een exact beeld hebben van de sneeuwsituatie op dat moment enz. enz.

    Het is allemaal voorstelbaar als de zaak overduidelijk is, en de man, met zijn ervaring, had moeten (kunnen) weten dat ze enorme risico's namen.

    Maar in heel veel situaties zit het er ergens tussenin, en die bandbreedte is erg groot..

  • JW

    Voor wie het interesseert:

    Op het forum van Gipfeltreffen.at trof ik een zeer uitgebreide discussie over deze rechtzaak

    http://www.gipfeltreffen.at/showthread.php?t=58580

  • Joep

    Djeez wat een lang topic. Gaat wel ff duren voor ik dat doorgeploegd heb… Wel interessant (hoop ik). Thanks!