Nee, dan ga je er van uit dat de man van te voren had kunnen inschatten dat er een risico was op het ontstaan van een lawine (zoals je zelf al zei: een 3/5 dag buiten de piste, bij kennelijk natte sneeuw) .En dat dat risico dusdanig was dat hij anders had moeten handelen dan hij nu heeft gedaan.
In het Nederlandse strafrecht is het in ieder geval zo dat er sprake is van schuld als iemand zich bewust is geweest van bepaalde risico's en deze risico's te lichtvaardig terzijde heeft geschoven. En het niet aandoen van je pieps is dan een uiting van het ‘te lichtvaardig terzijde schuiven’.
Wat van belang is, is dat het de man niet wordt aangerekend dat hij zeker wist of had moeten weten dat er een lawine zou gaan ontstaan. Was dat het geval geweest, dan zit je in de sfeer van doodslag, met veel zwaardere straffen.
In dit geval wordt hem vermoedelijk verweten dat hij verwijtbaar en vermijdbaar onvoorzichtig gehandeld heeft: iemand met zijn ervaring had een andere inschatting t.a.v. het lawinerisico moeten maken en aan die inschatting een andere handelswijze moeten verbinden.
Was hij vrijgesproken als de pieps wél hadden aangestaan? Dat hoeft niet per se so te zijn. Maar misschien wel. Misschien had de rechter dan gezegd: de man heeft alles gedaan wat valt binnen de voorzorgsmaatregelen die van iemand met zijn ervaring onder deze omstandigheden mogen worden verwacht.
Maar het vaststellen van de schuld in dit soort situaties is vaak een weging van heel veel factoren en dus blijft het speculeren wat er in deze specifieke zaak nu allemaal heeft meegewogen. Bovendien kan het natuurlijk zijn dat in het Oostenrijkse recht net weer op een iets andere manier gekeken wordt. Als iemand me zou kunnen tippen waar ik het volledige vonnis zou kunnen vinden houd ik me zeker aanbevolen.
Het enige wat ik probeer duidelijk te maken is dat naar de Nederlandse maatstaven het beslist niet uitgesloten is dat in vergelijkbare situaties een veroordeling zou kunnen volgen. En dat een beroep op: ‘ze wisten toch allebei wat ze deden’ niet betekent dat daardoor iemand niet toch verwijten kunnen worden gemaakt.