Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Fotsirk
Ik post hier meestal niets maar kom hier vaak lezen, dus ik dacht: ik zal mijn verslagje hier ook eens posten:
De weersvoorspellingen zagen er niet goed uit: het had al 10 dagen niet meer gesneeuwd en een week geleden was het in het dal +15 graden geweest. Het was dus fingers crossed voor goede pistecondities…
’s Morgens de wekker om 6u15, laatste spullen in de auto gekegeld, dochtertje van 19 maanden uit bed gehaald, haar laatste spullen gepakt en met de tweede auto (de autostoel was al uit de eerste) naar oma & opa. We hadden vorig jaar al besloten haar niet mee te nemen op wintervakantie zolang ze niet op skiles kan. Bij de grootouders aangekomen had opa zoals gewoonlijk al direct haar aandacht, gelukkig kon er nog wel een kusje vanaf! Daarna snel naar huis en rond 8u zetten we koers richting Morzine in de Franse Alpen.
De standaard route loopt via Luxemburg, Metz, Dijon, Bourg-en-Bresse voorbij Genève om in Cluses de snelweg te verlaten en richting Morzine te stijgen. Zoals de routeplanner het had voorspeld, stonden we dik 8u later in Morzine, wat toch een groot voordeel is tegenover andere grote Franse gebieden zoals L3V en Tignes. Blijkbaar is er ook een goedkopere route via Zwitserland waardoor je inclusief de kosten van een Zwitsers vignet 20 EUR uitspaart op een heen- en terugrit. Volgens de routeplanner wel iets langer onderweg (13min). Je kan natuurlijk ook over Duitsland en Zwitserland rijden, maar vanuit mijn woonplaats in België zou ik dan 50min langer onderweg zijn om 26 EUR uit te sparen op een heen- en terugrit. Bon, genoeg cijfertjes 
o
In Morzine zelf (900m hoogte) was geen lek sneeuw meer te bespeuren, enkel op de dalafdaling vanuit Les Gets, vermoedelijk werk van de sneeuwkanonnen.
De chalet
Het verblijf was de l’alpin lodge, een chalet in eigendom van het Britse koppel Jenna & Luke. Luke is een ex-pro snowboarder van 25 jaar. Ze wilden in hun chalet aanbieden wat ze zelf ook wensten wanneer ze op reis waren. Dus onze chalet van 11 personen had in elk van de 5 slaapkamers een badkamer, de woonkamer was uitgerust met game consoles (oa Xbox), multimediaplayer met 600 films, flatscreen tv,… en als neusje van de zalm: een jacuzzi op het terras! Dagelijks wordt de chalet onderhouden, dus zelfs de vuilzakken moet je niet zelf vervangen. Enkel voor eten moet je zorgen, omdat Luke naar eigen zeggen niet kan koken
De chalet ligt op 100 meter van de hangbrug (zie onderstaande foto's), die direct uitgeeft op de eitjeslift Super Morzine richting Avoriaz.
Wanneer je met veel mensen over de brug wandelt met skischoenen aan, geeft het feit dat dit een ‘hang’brug is een beetje het gevoel van een paar pinten teveel… -D ook al ben je bloednuchter 
Parkeergelegenheid is er vlakbij de chalet.
Het gebied
Les Portes du Soleil telt niet minder dan 650 km pistes, grotendeels aanééngesloten: enkel in dorpen zoals Châtel en Les Gets dien je een bus/treintje te nemen om van de ene naar de andere kant van het dorp te geraken. Het gebied is ook uitermate gevarieerd: van lange groene pistes in Avoriaz, over speedy rode carving pistes tot zwarte buckelpistes zoals de legendarische “Mur Suisse” op deze foto:
Een groot deel van de pistes ligt tussen de bomen. Her en der zijn er gezellige hutten langs de piste, dus niet alleen self service restaurants.
Het gebied bestaat voornamelijk uit snelle zetelliften: het enige nadeel hier is dat ik er geen enkele gezien heb met overkapping. Voordeel is dat je zelden je ski’s moet losklikken: dit is enkel voor de eitjes die uit het dal vertrekken. Je moet ook zelden aanschuiven aan de liften in het dalseizoen.
zicht op Avoriaz: er wordt druk gebouwd in dit dorp: let op de grote gekleurde beren op de kranen, vermoedelijk om wat te camoufleren!?
zicht op Avoriaz komende van Zwitserland:
Het gebied is zo inmens groot dat je overal op de pistes pijlen tegenkomt met de nabijgelegen dorpen op. Van die grote overzichtskaarten vind je onderweg helaas niet, dus het is behelpen met het papieren plannetje. De omgeving ziet er ook anders uit dan andere grote Franse gebieden.
Het dorp Morzine
Morzine is nog een authentiek dorp zonder flatgebouwen. Je vindt er nog kleine straatjes en steegjes. Het valt op dat de bewoners er uitermate vriendelijk zijn, zowel in de winkels, restaurants, aan de liften en zelfs aan de skipasverkooppunten. Eigenaardig genoeg spreken ze je spontaan aan in het Engels van zodra ze merken dat je geen Fransman bent (zelfs al begin je zelf in het Frans): het is dan ook volop Britten wat de klok slaat: de luchthaven van Genève op 1u15 zal daar voor veel tussenzitten…
In het dorp kan je voor een redelijke prijs lekker eten! Raclette compleet met kaasgestel op tafel en zoveel vlees je maar wil voor ongeveer 22-28 EUR/persoon in L’Etale. Après ski kan ik weinig van vertellen: we zijn 1x een caféetje binnengevallen waar het wel gezellig was, maar zeker geen hossende après ski muziek (de Duitse Schlagers hadden we toch al onderweg opgezet in de auto)
Het skigebied loopt langs twee zijden van Morzine: langs de ene kant Avoriaz, waar wij het dichtst bijzaten, en langs de andere kant Les Gets, waarvoor we een paar 100 meter door het dorp moesten. Dit kan met een treintje (elke 10min) waar je je ski's langs de buitenkant kan ophangen zoals bij een eitjeslift.
Op dag één skieden we via Avoriaz naar het Zwitserse gedeelte van Les Crosets & Champoussin. Om in Avoriaz te geraken, neem je de gondel van Super Morzine. Nadeel is hier dat er geen piste terugloopt naar Morzine: ‘savonds moet je dus een gondel terugnemen, ook al zou er een meter sneeuw liggen in het dorp. Tenzij off piste natuurlijk (vertelde Luke ons met een knipoog)
Onmiddellijk viel op dat de verbindingspistes (in dit geval richting Zwitserland en Châtel) er ijzig bijlagen, maar verder kon in het gebied nog heerlijk gecarved worden! Off piste leek me nergens meer mogelijk, of toch zeker niet in zachte sneeuw: alles lag er bikkelhard bevroren bij, maar de pistes waren zeer goed geprepareerd gezien sneeuwcondities.
Op dag twee was het Luke’s vrije dag, wat betekent dat hij indien er interesse is, zijn gasten meeneemt als gids doorheen het gebied. Samen met hem ontdekten we Les Gets, met als hoogtepunt de Pointe de Chery: om deze berg te bereiken, moet je in Les Gets een treintje nemen dwars door het dorp met als schitterende beloning: een zo goed als verlaten, perfect geprepareerd skigebied!!!! Dit is dus alvast een geheimtip voor Les Portes…!
Op dag drie gingen we richting Châtel, waar we voor het eerst een buitenlandse cache konden vinden (meer info op www.geocaching.com)
Dag vier was de laatste dag en deden we rustig nog een rondje over Zwitserland, zodat we rond 15u terug afdaalden richting Morzine. Rond 16u30 vertrokken we terug naar huis. De zoektocht onderweg naar een bakker nam meer tijd in beslag dan gedacht: uiteindelijk zijn we in Cluses een gigantische Carrefour binnengevallen rond het piekuur. Hierdoor waren we pas om 1u15 thuis. Net als op de heenrit geen problemen, enkel veel vrachtverkeer onderweg.
Conclusies
Ondanks de schrikwekkende webcambeelden toch nog goede pistecondities dankzij de aanhoudende vriestemperaturen
Schitterende chalet, een aanrader
Skigebied om later naar terug te keren: vooral de combinatie lekker eten (ook op de pistes!), gemoedelijke sfeer en groot gezellig gebied met verschillende racepistes maakte Les Portes du Soleil voor mij aantrekkelijk. Het gebied ziet er ook anders uit dan andere grote Franse gebieden. Je moet er geweest zijn om het te begrijpen
Tot slot nog een mooie foto om af te sluiten (garçon is niet inbegrepen in het verblijf)
23 maart mogen we nog een keer. De bestemming laten we afhangen van de sneeuwval… maar stilletjes hopen we dat Oostenrijk nog een reeks zware dumps te verwerken krijgt. Een Weissbier in het zonnetje zou me smaken B)
