Onze zoon is vorig jaar met 3 jaar ‘s ochtends op les gegaan en ’s middags met ons mee gaan skieen. Vond ie geweldig (en wij ook trouwens). Hij maakte een keurige pizzapunt en goede bochtjes, skiede op dag 2 al heel gecontroleerd achter ons aan een blauwe piste af. Na de eerste ochtend les gaf de skilerares aan dat hij in een skiklasje voor hele dagen les zou kunnen, maar dat aanbod hebben we afgeslagen. Vonden we hem nog te klein voor.
Nu is hij 4 en zijn we net terug uit Oostenrijk. Deze keer 5 hele dagen les gehad, in klasje 2 (onder zijn nivo maar wel met leeftijdgenootjes) omdat hij volgens dd skischool in een hoger klasje qua tempo niet zou kunnen bijblijven vanwege zijn lengte en gewicht (zoonlief is klein voor zijn leeftijd, 98 cm lang en 14 kg). De laatste dag hebben we lekker met z'n drietjes geskied, ik zag later via skiline dat we die dag ruim 40 km hebben afgelegd, deels blauwe maar vooral rode pistes. Waarbij zoonlief de kleine bospaadjes en hobbelpaadjes naast de piste absoluut fantastisch vond en op een gegeven moment meer op zulke paadjes dan op de piste naar beneden kwam.
We zijn ervan overtuigd dat hij ook zwarte pistes kan skieen, maar daar beginnen we voorlopig nog niet aan. Ook rode pistes met bv een diepe afgrond naast de piste vermijden we nog. Want ook al skiet hij nog zo goed (vinden zijn trotse papa en mama), hij is en blijft een heel jong kind. En dus onvoorspelbaar. Wat betekent dat wij op elk moment in staat moeten zijn om hem te kunnen vastpakken/in veiligheid te kunnen brengen. En dat lukt ons op een zwarte piste gewoon niet…