Met mijn band waren we gevraagd om de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee van wat feestelijke omlijsting te voorzien. Daarvoor waren wij natuurlijk niet te beroerd en met gierende banden was de bestemming: Oostenrijk! Met prachtig weer en een enorme dump een week eerder was het ook nog eens fenomenaal ski-weer. Donderdagnacht heengeleid, vrijdag allerlei dingen regelen voor ons optreden die avond. Man wat een circus is die tocht daar. Ik dacht altijd dat er een paar bussen vol die-hards gingen schaatsen maar het is een evenement van twee weken waar duizenden mensen op af komen en de hele omgeving van de Weissensee wordt gekoloniseerd door Nederlanders. Vrijdagavond met de band helemaal los voor een zeer gemêleerd publiek (van studentenmeisjes tot senioren en alles daartussenin). Daarna natuurlijk compleet uitgeput. Ik was niet de enige die toch de volgende ochtend om 9 uur bij de bushalte stond om lekker te gaan skiën in Nassfeld, het dichtbij gelegen skigebied van enige omvang. Hieronder een uitgebreide recensie van dat skigebied (heb ik ook op wintersporters.nl gezet). We hebben er vier dagen geskied en met drie anderen uit mijn band hebben we echt vier dagen alleen maar geknald. Veel rode race-pistes (niet echt moeilijk) en nergens wachttijden bij de liften. Wat een feest. De bijna 8 km lange dalafdaling was op een vlak stuk na ook om lekker naar beneden te gillen.
Het hotel in Weissbriach waar we zaten (Loeffele) was OK, maar het halfpension-menu was regelmatig om tranen van in je ogen te krijgen. En niet van geluk. Ik kom niet vaak in Oostenrijk maar koken ze daar altijd zo waanzinnig zout? Werkelijk niet te hakken soms. Maar ja een gegeven paard moet je niet in de bek kijken he?
Dinsdagavond weer een zinderend optreden gegeven bij de Weissensee (ik zit achter het drumstel).
Voor meer foto's van ons optreden: klik hier
Toptijd gehad daar! Hieronder nog wat foto's en mijn recensie van het skigebied.
3 dagen prachtig weer, één dag sneeuw.
Nassfeld is een mooi gebied dat redelijk modern is. Veel snelle stoeltjesliften en gondels. Alles is goed op elkaar aangesloten en er zijn nauwelijks lange, vlakke verbindingspistes. Ook mogelijkheid om bij sneeuwval tussen bomen te skiën.
De instap in het gebied vanuit Tröpolach is uitermate praktisch. Een grote parkeerplaats met een treintje dat rondrijdt om je bij het dalstation af te zetten. Vervolgens kan het ook buiten het seizoen toch even wachten zijn (tip: loop om het dalstation heen en ga er aan de achterkant in, dan is de rij veel korter).
De lange gondelbaan zet je dan uiteindelijk midden in het skigebied af. Als je de voorlaatste ‘halte’ van de gondel neemt sta je bij de oefenpistes.
Een nadeel van deze instap in Tröpolach is dat minder ervaren skiërs ook weer met de gondel naar beneden zullen moeten omdat de lange dalafdaling met name op het laatste stuk een aantal steilere (en snel ijzige) stukken kent.
Je kan ook de pas oprijden en daar parkeren, maar dat zag er behoorlijk druk uit en bij winterse omstandigheden natuurlijk ook gedoe.
De lange dalafdaling is op zich een feest, maar om aan het begin te komen moet je wel met een aantal liften (waaronder een sleeplift) naar een uithoek van het gebied toe, waardoor je de tijd wel goed in de gaten moet houden. Voor snowboarders kan de afdaling ook een probleem zijn omdat er een vrij lange vlakke passage in zit.
De rest van het skigebied vonden wij op den duur wel een beetje eentonig. Veel voornamelijk (licht)rode pistes. De paar zwarte pistes stelden weinig voor. Off piste mogelijkheden waren er redelijk veel maar toen wij er waren al goed kaalgeskied. Ook de geringe hoogteverschillen maken het op den duur eentonig. Eigenlijk beweeg je continu tussen ca 1400 en 2000 m. Dat is echter in veel andere niet hooggelegen gebieden ook zo.
Dat neemt niet weg dat wij pistes 1, 4, 40, 51, 63, 75 en 80 (lange dalafdaling) met veel plezier op herhaling hebben geskied. Na 4 dagen is het voor de sportieve skiër qua pistes ook wel klaar in dit gebied. Ook in deze off-season tijd was het op sommige pistes behoorlijk druk (vooral de pistes rondom de Nassfeldpass). Wachttijden bij liften waren er echter nauwelijks. De door onze bezochte horeca in het gebied (Lockstanalm, Kristall) was gemiddeld, op restaurant Kabrio na (net over de Italiaanse grens), waar o.a. een fenomenale pizza Bella Italia werd geserveerd.
Wij verbleven in Weissbriach, een heel stuk van het gebied verwijderd. We hadden eigen vervoer maar er reed ook een paar keer per dag een gratis skibus, dus ook dat was prima geregeld. Verblijf in Nassfeld aan de piste zou natuurlijk perfect zijn geweest (ski in ski out op 1400 m), maar kost veel en is in vakanties schijnbaar bijna niet tussen te komen. Tröpolach of Hermagor zijn niet echt typisch sfeervolle wintersportdorpen. Weissbriach is een rustig gelegen kneuterig dorpje met ook een paar skipistes en een aantal eenvoudige, betaalbare hotels. Gezien de gratis skibus voor degene met een wat beperkter budget dus een alternatief. Zeker als je ook van schaatsen houdt want het ligt eigenlijk precies tussen Nassfeld en de bekende Weissensee (alternatieve elfstedentocht) in.
De afstand vanuit Nederland is fors te noemen (v/a Utrecht 1100 km), zeker ook gezien het feit dat het in wintersportvakanties een file-gevoelige route is. Naar mijn mening heeft Nassfeld niet een zodanig uniek karakter dat het die significant verdere reis rechtvaardigt. Even ver rijden en je bent in de mega-gebieden in Frankrijk. Even doorrijden en je bent in de Dolomieten wat toch ook een specialere beleving schijnt te zijn. Dichter bij huis (Tirol, Salzburg, Graubünden, Berner Oberland) zijn skigebieden die vergelijkbaar zijn. Anderzijds is het gewoon een prima skigebied waar beginnende en gevorderde skiërs zich uitstekend zullen kunnen vermaken. Een pluspunt is ook de zuidelijke ligging waardoor slecht weer uit het (noord)westen geen invloed heeft. Het is dus vaker mooi weer. De keerzijde van de medaille is dat het daardoor een neerslag-armere* regio is die het moet hebben van sneeuwstoringen aan de zuidkant van de alpen. Daar waren er toen wij er waren net een aantal van geweest dus de kwaliteit van de sneeuw was prima. Echter was de maand ervóór nauwelijks een vlok gevallen en dan wordt het natuurlijk wel een beetje magertjes qua sneeuw. De vele kunstsneeuwinstallaties (die dus wel een grote sneeuwzekerheid garanderen) getuigen er ook van dat Frau Holle in Nassfeld niet erg geregeld langskomt. De prijs van de skipas was redelijk standaard (209 euro voor 6 dagen). Al met al een prima ervaring en uiteindelijk zijn alleen de wat verdere afstand en de zuidelijke, meer neerslagarme ligging een reden om misschien te twijfelen
*EDIT: dit seizoen is er waanzinnig veel sneeuw gevallen in Nassfeld, en het schijnt toch normaal te zijn dat, als het sneeuwt, het ook meteen flink goed sneeuwt.