Dag 6 - donderdag 22 januari - 23 liften - 7059 hoogtemeters - 42 km
Vandaag gaan we weer een tocht maken. Er is beter weer voorspeld. Buiten is het helder weer met hoge bewolking. Hopenlijk kunnen we vandaag naar Lagazuoi We gaan vroeg weg en zitten al om 09.00 uur in de Dantercepies gondel. Vanaf de top gaan we richting Corvara. Het is lekker koud en we hebben goed zicht.
De pistes ligt er perfect bij en met hoge snelheid dalen we bijna in een keer helemaal af tot de lift naar Covara.
In Corvara volgen we een stukje de oranje Sella Ronda route en nemen we de gondel naar de top van Col Boe. Vanaf hier wijken we van de oranje route af. We nemen een schitterende makkelijke blauwe afdaling door het bos. Afgelopen zondag zijn we hier met de sleeplift naar boven gekomen. We zijn de enigen op deze piste en aan de ribcord te zien zijn er nog weinig skieers voor ons geweest. Bij de weg aangekomen steken we over en lopen 150 meter bergop naar de volgende lift. Wel jammer dat deze lift niet wat dichter bij de weg ligt. We nemen de lift naar Punta Trieste, maar dat ligt allesbehalve triest bij. Wat een plaatje. Witte bomen vol met verse sneeuw en de zon die nu eindelijk definitief is doorgebroken.
een plaatje van Punta Trieste waar je vrolijk van wordt
We skieen richting Pralongia en nemen daar de afdaling naar San Cassiano. We skieen voornamelijk over makkelijke blauwe pistes tussen de bomen door.
Op de stille pistes oefenen we onze carve techniek. Mijn vriendin vindt dat ik nog meer vanuit mijn knieen zou moeten sturen. En al oefenend blijkt dat ze daar wel gelijk in heeft. Maar op deze perfecte niet al te steile pistes lukt dat ook wat makkelijker.
afdaling door het bos naar San Cassiano
We stoppen om 10.30 uur in San Cassiano voor een bakkie en nemen daar de gondel weer omhoog. Het is de bedoeling dat we naar Lagazuoi gaan, maar rond die berg hangt nog steeds dikke bewolking. Via Pralongia dalen we nu af naar Armentarola.
Hoewel de zon flink schijnt lijkt de bewolking boven Lagazuoi niet te wijken. Voor de tweede maal besluiten we een andere route te nemen. Wel jammer, maar er liggen genoeg andere mooie afdalingen op ons te wachten.
Via San Cassiano gaan we weer naar boven en skieen nu via Pralongia naar de andere kant en eindigen op Col de Cherz.
fijne stille pistes boven San Cassiano
Het is 13.00 uur dus tijd voor de lunch. Vandaag nemen we Kaiserschmaren. Zoals bekend is dat een soort gesneden pannekoek met rode jam. Een echte energie-bom, maar die kunnen we vandaag wel gebruiken. Om 13.30 uur dalen we af naar Passa Campolongo. Hier sluiten we weer aan op de oranje Sella Ronda route. We gaan ook meer richting de bewolking en de zon wordt steeds minder. Je kan heel goed merken dat vandaag veel mensen de Sella Ronda skieen. Door de vele verse sneeuw zijn de steilere stukken veranderd in buckelpisten. Wat een verschil met waar we vanmorgen geskied hebben. Het wordt ook steeds duidelijker dat de gemiddelde Italiaan op strakke pistes makkelijk en vooral heel hard naar beneden kan, maar met buckels hebben ze minder ervaring. We zien steeds meer strakke pakkies op hun buik of rug liggen.
In Arraba wandelen we weer vanaf het einde van de piste naar de overkant van de weg en dan lichtjes bergop naar de volgende lift. Voor het laatste steile stukje is er een loopband gemaakt, waar we dankbaar gebruik van maken. Via een ‘efteling’ - labyrinth komen we bij de gondel die ons naar Porta Vescovo brengt.
Arraba met een winterdekje
De gondel verdwijnt al gauw in een witte soep van mist. Buiten zien we echt helemaal niets. We zitten nu dus in de dikke wolken die we de hele dag hebben zien hangen. De oranje route vertrekt vanaf het eindstation. Maar op het piste-kaartje zien we dat je vanaf het middenstation ook bij de lift naar Passa Pordoi kan komen. Je moet dan wel de juiste piste nemen anders eindig je weer bij de gondel waar we nu inzitten. . Als we op het middenstation zijn uitgestapt varieert het zicht van 50 tot 500 meter. Er is bijna niemand te zien en de lift richting de aansluiting naar Marmolada is vanwege het weer gesloten. Het ziet er naargeestig uit. Omdat er bijna niemand op de piste is en het zicht heel slecht besluiten toch om de gondel verder naar boven te nemen. Als we dan verdwalen zijn we in ieder geval niet de enigen op de piste en kan je elkaar helpen als het nodig is.
We zijn ooit in Frankrijk in dikke mist terechtt gekomen. Met allemaal onbekenden hebben we toen een groepje van 15 mensen gevormd en zijn zo met elkaar naar beneden geskied. Telkens als we stopten wachtten we tot iedereen er was voordat we doorgingen.
Als we boven uitstappen is er zowaar een klein gat in de bewolking. Het lijkt wel of de weergoden onze even een blik over de bergen gunnen. Zoals verwacht ligt de afdaling vol met buckels. Het uitzicht naar beneden ziet er toverachtig uit. Het lijkt wel een tunnel van licht tussen vette mist. Het heeft ook wel iets intimiderends. Geen tijd om lang foto's te maken want we willen het zicht gebruiken om de buckelpiste te doen.
een kort helder moment op Porta Vescovo
In rap tempo doen we het eerste en steilste gedeelte. Dan vinden de weergoden het genoeg en sluiten de lichttunnel definitief. We zijn volledig omgeven door mist. We spreken af weer heel dicht bij elkaar te blijven. Langzaam en rustig onze bochtjes draaiend komend we zonder problemen beneden. Ik denk dat we deze afdaling normaal gesproken binnen 5 minuten doen, maar ik schat dat we minstens een half uur nodig hebben gehad om bij de lift te komen. Zelfs de vlakke stukken lagen vol met buckels. Op zulke momenten merk je wel dat onze ski-techniek voldoende is ontwikkeld. We zien heel veel mensen om ons heen vallen. En ik vrees dat de minder ervaren skieers zeker nog een kwartier langer nodig hebben gehad om naar beneden te komen.
n van de vele sneeuw die de afgelopen dagen is gevallen. We volgen de route verder en komen via Col de Rodela en Plan de Gralba terug in ons eigen gebied. Zelfs de vrij vlakke piste langs de weg naar Plan de Gralba ligt vol met buckels.
buckels op Plan de Gralba
En plotseling, als wij rechtdoor gaan en de oranje Sella Ronda naar links afslaat, zijn alle buckels verdwenen. Het laatste stuk kunnen we toch nog even lange snelle bochten maken. Het tempo schiet omhoog. Ons hotel ligt langs de weg naar Plan de Gralba. We hadden langs de weg ski-sporen in de sneeuw gezien en gaan nu op zoek naar de mogelijkheid om langs de weg naar het hotel te skieen. We nemen een bruggetje eerder dan normaal en komen langs 6 vlaggemasten die we vanuit onze kamer in de verte altijd zien staan. We prikken een klein stukje over een besneeuwd wandelpad. Als het wandel pad ophoudt ligt er voor ons de weg met daarnaast een smal paadje. Aan de ene kant is de muur waarop de weg is gebouwd en aan de andere kant een kleine diepte richting het riviertje en wat pensions. Dit moet het pad zijn dat we zochten. Heel voorzichtig nemen we het pad. Het is zo smal dat je niet eens een ploeg kan maken. Het ligt ook vol met bulten en hobbels maar er ligt voldoende sneeuw op. We laten ons glijden en komen al hobbelend voor de deur van ons hotel. Dat is super ! Dit pad hadden we eerder moeten vinden. Dat had ons een hoop gesjouw met de ski's gescheeld. Ik denk wel dat dit pad alleen bruikbaar is met veel sneeuw. Anders ligt het vol met klei en modder.
aan de linkerkant van de muur loopt het ‘pad’ dat we zochten
Uiteindelijk zijn we om 16.30 uur bij ons hotel. Het was een enerverende dag. Tot 13.00 uur hebben we fantastisch in het Alta Badia gebied kunnen skieen. Na het eten hebben we de oranje Sella Ronda gevolgd maar deze hebben we omgenoemd naar Sella Buckel. De Sella Ronda is een mooie route maar een slachtoffer van zijn eigen succes geworden. De pistes er om heen bleven gewoon goed terwijl de Sella Ronda door de drukte vol met buckels lag. Als de Sella Ronda niet zo bekend zou zijn en de mensen zelf hun route zouden moeten kiezen zou de drukte iets meer over het gebied verdeeld worden. Maar je houdt natuurlijk altijd zogenaamde ‘bottlenecks’ . Een voordeel van de Sella Ronda is wel weer dat de overige pistes stil blijven waar wij dan weer dankbaar gebruik van maken. Dus wijk zo als wij zo veel mogelijk van de Sella Ronda af !
Via Passo Pordoi komen we in het Belvedere gedeelte boven Canazei. Veel mensen zijn over de Sella Ronda onderweg naar huis en de pistes zijn daardoor best druk en we komen steeds buckels tegen. Het zal wel een gevolg zij
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
